- Tu blog de poesía más leído por la web -

24.3.08

Yolanda Castaño





HIGHWAY TO HEAVEN

I

Na autoestrada quedan marcas de curvas imposibles,
liñas vacilantes que acaban directas contra a mediana.

Cómo quedaría a miña beleza de espiga
tronzada e sangrante contra o cristal do parabrisas,
e cál sería o estado exacto dos meus peitos
que xa non caerían
nunca máis?

I
En la autopista quedan marcas de curvas imposibles,
lineas vacilantes que acaban directas contra la mediana.

¿Cómo quedaría mi belleza de espiga
tronzada y sangrante contra el cristal del parabrisas,
y cuál sería el estado exacto de mis pechosque ya no caerían
nunca más?
 


II

Cápsula de só.

Entre isto e nada un minúsculo movemento.
Un descoido, unha parva regandixa de azar e o
sonrosado peso dos meus
ósos contra a
cuneta.
Unha volvoreta de frío atravesa o paso,
os meus ollos quedan prendidos do seu salto e
teño sorte.

Un dous, un dous, un
dous.

II

Cápsula de solamente.

Entre esto y nada un minúsculo movimiento.
Un descuido, una tonta rendija de azar y el
sonrosado peso de mis
huesos contra la
cuneta.
Una mariposa de frío atraviesa el paso,
mis ojos quedan prendidos de su salto y
tengo suerte.

Un dos, un dos, un dos.

 

III

Se neste preciso intre
cruzase polo meu carril o máis ínfimo malfado
e a miña moza fortuna saltase polos aires,
ninguén vería nada de
turbio ou sospeitoso
na rutilante beleza
do meu cadaver sobre o arcén.

III

Si en este preciso instante
cruzase por mi carril la más ínfima desventura
y mi joven fortuna saltase por los aires,
nadie vería nada de
turbio o sospechoso
en la rutilante bellezade de mi cadáver sobre el arcén.

 

IV

A autoestrada de noite parece un videoxogo.
O negror máis opaco non me trabuca.

Coma unha intermitencia,
a miña xuventude unha liña de cocaína que ás veces
se torce.
Detrás da miña órbita excítanse os volantes.
E acelero tan rápido
como a este verso se lle vai a vida.

IV

La autopista de noche parece un videojuego.
El negror más opaco no me confunde.

Como una intermitencia,
mi juventud una linea de cocaína que a veces
se tuerce.
Detrás de mi órbita se excitan los volantes.
Y acelero tan rápidocomo a este verso se le va la vida.

 
De Transgeneración 1.0 (2006), (libro colectivo)

 

MAQUILLAXE (sombra aquí, SOMBRA alá)

Eu era un
monstro fermoso e abatido.
Máscara incrustada na face,
refinería en chamas,
sauces devotos nos dedos,
filatropía de postal nas coxas.
Oración.

Eu era un marabilloso monstro,
inconsciente e torturado.
A miña maquillaxe perfilaba coma ningunha
a comisura mortal do ollo ou a distancia.
Escudos de sombras me salvaron.
Colorete de espiños.
Eu era.

Protéxete de ti coa suave pátina da negación,
non vaian pensar que calas o que escondes.
Canto máis invisible faise máis patente.
Non vaian pensar que agachas o que negas.

Eu era un mostro esquecido de min mesma,
pintei na miña cara a cara da que vale,
e xorde a revulsión.
A máscara de pestanas desenmascara do que adoece
e máis carmín por min non rezaría.

Eu era un mostro tenrísimo e terrible,
os pós máis elocuentes era.
Non vaian pensar que non es o que perfilas.
(Ela crea, fai asumir, proxecta).
O lápis da presunción.
Presuntamente min, que vivo dentro.
Protéxete de todos el@s, brandindo o lápis dunha mentira
que fale máis por ti ca todos xunt@s.
Bronce, negro, rosa.
Eu era.

(Esta
é a foto que elixo de min).
Filantropía de postal nas coxas, inocentes.
En canto entras no xogo, es quen te debuxas.
Sauces devotos nos dedos.
Colorete de espiños.
Oración. 



MAQUILLAJE (sombra aquí, SOMBRA allá)

Yo era un
monstruo hermoso y abatido.
Máscara incrustada en la cara,
refinería en llamas,
sauces devotos en los dedos,
filantropía de postal en los muslos.
Oración.

Yo era un maravilloso monstruo,
inconsciente y torturado.
Mi maquillaje perfilaba como ninguno
la comisura mortal del ojo o la distancia.
Escudos de sombras me salvaron.
Colorete de espinos.
Yo era.

Protégete de ti con la suave pátina de la negación,
no vayan a pensar que callas lo que escondes.
Cuanto más invisible se hace más patente.
No vayan a pensar que ocultas lo que niegas.Yo era un mostruo olvidado de mí misma,
pinté en mi cara la cara de la que vale,
y surge la revulsión.
La máscara de pestañas desenmascara aquello de lo que adolece
y más carmín por mí no rezaría.

Yo era un mostruo tiernísimo y terrible,
los polvos más elocuentes era.
No vayan a pensar que no eres lo que perfilas.
(Ella crea, hace asumir, proyecta).
El lápiz de la presunción.
Presuntamente mí, que vivo dentro.
Protégete de todos ell@s, blandiendo el lápiz de una mentira
que hable más por ti que todos junt@s.
Bronce, negro, rosa.
Yo era.

(Esta
es la foto que elijo de mí).
Filantropía de postal en los muslos, inocentes.
En cuanto entras en el juego, eres quien te dibujas.
Sauces devotos en los dedos.
Colorete de espinos.
Oración.


De "Profundidade de campo" XV Premio "Espiral Maior" de Poesía . Versión original en gallego. Versión castellana, traducido y cedido cordialmente por la autora.


Yolanda Castaño. 1977. Santiago de Compostela, España. Licenciada en Filología. Poeta, videocreadora, conferenciante, y articulista semanal en varios medios escritos gallegos y españoles, mientras presenta un concurso cultural diario en la Televisión de Galicia. Fue Secretaria General de la Asociación de Escritores en Lingua Galega, directora de la Galería Sargadelos de A Coruña y fundadora de una editorial de poesía para nuevos valores. Activa dinamizadora cultural, ha dirigido talleres de poesía y colaborado en numerosos libros colectivos, antologías tanto gallegas como de ámbito español, encuentros, festivales e infinidad de recitales dentro y fuera del país. Ha desarrollado muy diversas experiencias fusionando la poesía con música, plástica o audiovisual. Ha publicado Elevar as pálpebras (1995), Delicia (1998, 2ª ed.: 2006), Vivimos no ciclo das Erofanías (1998, + versión bilingüe en 2000. Premio de la Crítica Española 1999), Edénica (2000), O libro da egoísta (2003, 2ª ed.: 2004) y Libro de la egoísta (versión bilingüe, Visor, 2006). Gracias al XV Premio Espiral Maior acaba de editarse su último poemario, Profundidade de campo (2007).

23 comentarios:

Anónimo dijo...

Como es que:

mantienes este blog al dia


y no te veo en linea..

Ingrid U.J. dijo...

Te visito y me quedo perdida en el exquisito gozo que provoca tu espacio...

Te abrazo,

Ingrid

Anónimo dijo...

No sé, pero se me hace que ya he visto a esta españolita por estos lares y aquí en Lima alguna vez. Esta linda y escribe rebien.

KK

La Lola dijo...

Doloroso quizás?... Apasionado?... Triste?... Melancólico?... O quizás, enamorado??

Mil besos...

andrea. dijo...

Protégete de ti con la suave pátina de la negación,
no vayan a pensar que callas lo que escondes.
Cuanto más invisible se hace más patente.
No vayan a pensar que ocultas lo que niegas.

muy bueno.
pasare mas seguido por aca,
besos

Camino del sur Pilar Obreque B dijo...

Que bien que sigas presentando poetas nuevos
Abazos

Anónimo dijo...
Este blog ha sido eliminado por un administrador de blog.
Adriana Lara dijo...

uuuuuuuuuuuuaaaaaaauuuuu
venía a agradecer el comentario y pasé como una hora leyendo esas palabras del post...
uaaaaaauuuu
no sé qué decir.

Anónimo dijo...

Muy lindo lo que dice, cuando empece a leer me preocupe porque no entendía muy bien todo lo que decía, tu traducción me saco muchas dudas de la cabeza =P.

Un saludo!

Salvatore dijo...

Están muy padres los poemas, aunque algunos de ellos me parecieron bastante desgarradores.

Adry dijo...

Hola!!!!!

pues que vengo a dejarte un abrazote

y por supuesto,

a leerte...

aunque no te leo propiamente a ti... jajaja

igual es una forma de compartir

Carolina dijo...

Muy lindo espacio, regresaré
Besos

Anónimo dijo...
Este blog ha sido eliminado por un administrador de blog.
Unknown dijo...

Muy bonitos los poemas, muchas gracias.

Lovage dijo...

El primero fue fuerte y romántico al mismo tiempo...es una cosa rara e?
Besos.

Lovage dijo...
Este blog ha sido eliminado por un administrador de blog.
Fernandina dijo...

Ingresar a tu blog, suele ser una fascinante experiencia.

Un abrazo.

Unknown dijo...

este blog me relaja y me hace sentir bieeeen

Anónimo dijo...
Este blog ha sido eliminado por un administrador de blog.
Paco dijo...

Una poeta algo rebuscada para mi gusto. Saludos.

Anónimo dijo...
Este blog ha sido eliminado por un administrador de blog.
Anónimo dijo...

Thanks for any other informative web site. The place else may just I am getting that kind of info written in such an ideal
way? I have a venture that I am simply now running on, and I
have been on the glance out for such info.

Also visit my web-site: trabajo orquestas

Anónimo dijo...

Bella poeta del verso rebuscado

;-)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...